BAB 9
RANIA
ADIRA duduk termenung di balkoni. Sengaja dimatikan lampu di balkoni. Hanya
pancaran dari lampu di halaman rumah yang menyinari taman bunga mama yang indah.
“Di
sini rupanya kau! Aku ingatkan dah lari ke mana tadi?” Suara Hijaz memecah
kesunyian di balkoni. Poyolah sangat. Buat apa aku nak larikan diri. Ingat aku
ni apa? gerutu Rania Adira dalam hati.
“Tak
sejuk ke duduk di sini?” Tanya Hijaz. Dia berpeluk tubuh menahan kesejukan.
Mungkin nak hujan malam ini.
“Sejuk
pun, badan saya. Buat apa awak peduli?” Balas Rania Adira. Bukan dia nak kurang
ajar tapi setiap kali suaminya bercakap, ada saja yang menyakitkan hati Rania
Adira.
“Macam
ni kau jawab bila suami kau bertanya?!” soal Hijaz Saufi garang.
Garanglah
sangat. Tak takut pun.Gerutu hati Rania Adira.
“Awak
suami saya ke? Bukankah awak dah berpesan dengan saya, jangan anggap awak
sebagai suami saya. Awak juga tak pernah terima saya sebagai isteri awak. Tak payahlah
awak nak pedulikan saya,” bidas Rania Adira.
“Kau
kalau tak menjawab memang tak sah, kan? Jom masuk tidur,” ajak Hijaz.
Segera
Rania Adira pandang wajah Hijaz yang samar-samar di penglihatannya. “Awak dah
gilakah ajak saya tidur? Nak tidur,
pergilah tidur. Takkan nak minta saya dodoikan
awak.” Sempat Rania Adira kutuk Hijaz.
“Op! Sorry….silap
cakap. Pergi masuk tidur. Dah lewat ni. Jangan ingat aku kemaruk sangat nak tidur dengan kau. Kalau bukan mama yang suruh aku
panggil kau masuk tidur, tak ingin aku nak ajak kau tidur.” Sempat lagi Hijaz
menyakitkan hati Rania Adira.
Rania
Adira pejamkan matanya. Barulah dia faham. Tadi mama ada masuk ke bilik mereka.
Bertanya padanya kalau ada apa-apa yang diperlukan Rania Adira?
“Sudah!
Pergi masuk tidur. Aku nak kunci pintu. Nanti ada pulak yang terbang masuk ke sini.”
Macamlah
susah sangat nak kunci pintu ini. Aku pun boleh kunci. Saja dengkikan akulah
tu. Tanpa berlengah Rania Adira masuk ke dalam bilik. Di mana aku nak tidur
malam ini? Perlukah aku tidur di atas katil bersama dengan Hijaz Saufi? Jangan
harap nak kongsi katil dengan lelaki gatal tu.
“Tunggu
apa lagi, pergilah tidur!” Tiba-tiba Rania Adira disergah Hijaz dari belakang.
Pintu sudah dikuncinya.
“Awak,
kalau tak sergah saya dari belakang boleh tak? Terperanjat saya tau!” Hijaz
Saufi tak menjawab tapi Rania Adira lihat bibirnya seakan tersenyum. Perlahan
dia mendekati katil yang sudah berhias cantik. Terdapat taburan bunga mawar
merah di atas tilam itu.
“Nak
ke mana pula tu?” Sergah Hijaz Saufi.
La!
Tadi suruh aku tidur. Sekarang nak tanya pula. Macam-macamlah Hijaz ni.
“Saya
nak tidur la.” Jawab Rania Adira sambil memandang wajah Hijaz. Handsome juga laki aku.
Alahai
lembutnya suara. Hati…. jangan mudah tertipu dengan perempuan ini. Perempuan
ini hanya mahukan kekayaan keluarga aku. Getus hati Hijaz Saufi.
“Kau
boleh tidur di mana saja kecuali atas katil ini. Kau kena dengar arahan aku.”
Eleh!
Ingat aku hadap sangat nak tidur
dengan lelaki yang gatal macam kau. Dengan sukanya aku terima arahan kau itu.
Tapi otak aku kata lain, hati aku kata lain.
Tangan
aku sempat mencapai beberapa kelopak bunga mawar yang bertaburan di atas katil.
Cantik! Bau harum bunga mawar memenuhi bilik yang berhawa dingin itu.
“Kau
nak buat apa dengan bunga-bunga tu?” Tanya Hijaz Saufi.
“Nak
cium. Takkan tak boleh kut?” Soal Rania Adira.
“Tak
boleh! Tak boleh!” Bunga mawar yang berada di dalam genggaman tangan Rania
Adira, Hijaz letakkan kembali di atas katilnya.
Kedekut.
Kutuk Rania Adira dalam hati.
“Tak
payah nak cium bunga tu. Serupa tak pernah jumpa bunga. Jakun!” Bebel Hijaz Saufi. Tubuh isterinya ditolak menjauhi katilnya.
Rania
Adira berjalan menuju ke sofa.Tidur di sini pun boleh saja. Nampak macam lembut
saja kusyen ini. Sedap kalau tidur di atas sofa. Maklumlah sofa mewah.
“Nak
ke mana pula tu?” Soal Hijaz Saufi sambil bercekak pinggang.
“Apa awak cakap tadi?” Soal Rania Adira geram.
“Nak
ke mana tu?” Soal Hijaz sekali lagi.
“Eii!
Nak tidurlah, dah mengantuk sangat. Mata pun dah tak larat nak angkat.” Kata
Rania Adira geram. Rania Adira kedipkan
matanya pada Hijaz. Konon dah mengantuk sangat. Hei….Hei….Tipu saja lebih!
Rania Adira gelak dalam hati.
“Okey!
Kau boleh tidur di sofa. Tapi ingat! Jangan
berani nak sentuh katil aku. Kalau kau sentuh juga, nahas aku kerjakan kau!”
Hijaz memberi amaran pada Rania Adira.
“Abang
ingat saya kemaruk sangat nak tidur atas katil tu? Saya rasa lagi selamat tidur
dekat sofa.” Perli Rania Adira.
“Eh!
Apa kau panggil aku tadi?” Tanya Hijaz Saufi.
“Panggil
apa?” Balas Rania Adira kembali.
“Tadi
kau panggil aku, abang. Aku tak suka kau panggil aku, abang. Mama aku tak
pernah beranakkan kau!”
Alahai!
Kerek gila laki aku. “Saya nak
panggil apa? Apa kata mama dan abah nanti. Nanti mereka sangka saya tak
hormatkan abang pulak.”Tanya Rania
Adira kepada Hijaz.
“Panggil
aku Hijaz. Hanya yang berhak saja yang boleh memanggil aku abang.”
“Lantak
awaklah. Kalau mama dan abah tanya, saya cakap awak yang suruh saya panggil
macam tu.” Rania Adira baring di sofa sambil memejamkan matanya. Mereka diam
seketika.
“Nia!
Kau dah tidur ke?”Aik! Dah tidur. Sekejapnya dia dah tidur. Tidur pun masih
memakai tudung. Hijaz mendekati Rania Adira. Perlahan tudung di kepala
isterinya dibuka. Dari cahaya lampu tidur dia duduk berteleku memandang wajah
isterinya.
Cantiknya
bini aku. Tak pernah aku jumpa wajah selembut ini. Perlahan dia mendekati wajah
isterinya. Pipi isterinya di usap lembut. Dia dah tidur, bukannya dia tahu apa
aku buat pada dia. Hijaz tersenyum sendiri. Perlahan bibirnya melekap ke pipi
gebu itu.
Pang!
Naik tuli telinganya ditampar oleh
isterinya. Mata isterinya masih terpejam rapat. Tak pasal-pasal kena penampar
isterinya. Ini mesti kes mamai. Getus
hati Hijaz Saufi.
“Hoi
nyamuk! Kau pergilah hisap darah orang lain. Tak tahu ke aku letih. Nak tidur
pun tak senang!”
Boleh
pulak dia mamaikan nyamuk. Kutuk Hijaz Saufi. Diusap pipi yang terkena tamparan
isterinya tadi. Aduh! Tak berani Hijaz Saufi mengganggu tidur isterinya lagi. Kuat
juga tamparan tadi. Tak pasal-pasal bengkak pula pipinya di tampar oleh
isterinya.
Hijaz
Saufi kembali ke katilnya. Sambil baring direnung wajah jelita isterinya.
Ruginya aku tak layan isteri aku tadi. Dah halal apa salahnya. Kalau tidak dah
dapat merasa betapa indahnya malam pertama. Tersengih macam kerang busuk Hijaz
di dalam kesamaran cahaya lampu tidur. Akhirnya dia turut terlena. Wajah Julia
jauh dari hatinya.
Padan
muka. Jangan ingat aku mudah di tipu. Gerutu Rania Adira dalam hati. Sengaja
dia mengeraskan diri bila Hijaz mengusap pipinya tadi. Tapi bila terasa pipinya
dicium , timbul jahatnya nak mengenakan Hijaz. Kata tak suka tapi curi-curi
cium aku, hipokrit. Dasar lelaki
gatal. Bisik Rania Adira dalam hati.
**Kak Reen harap semua suka dengan apa yang kak Reen tulis. Jangan lupa komen jika ada yang perlu kak Reen betulkan. Kak love you all. Teman kak Reen.... Zar.....jangan lupa mu komen sikit apa yang Rini tulis di sini.
best 3x.
ReplyDeletethanks baby mio
Delete